revolution 9

Van hoe ver de berg ook op je afkomt, het dal vasthouden is nu geen kunst. Ook een sikkepit zal nu geen soelaas brengen. Hier zullen we nooit eventjes om de hoek kunnen kijken.

Even zwijgt onze liefde, tot we weer bijbenen met de onwetende tactlozen.

Sper je oren. Je neus flippert. Je ogen knipperen. Je smaak maakt zich los. Je huid komt tot stilstand. Het zwaard in de schede.

Anderen die mij toen waren, ook zij gingen toen ze éénzaam waren alleen naar dat plekje. Dat plekje die ze koesteren, koesteren zoals het doolhof gemaakt van basisbehoeften. Anderen die mij toen niet waren, ook zij bewegen zich voort. Voor beiden zweeft Shiva met haar lotusbloem boven hun hoofden. Zoekend naar de parel op zondag, wil ze in hun ogen kijken. Steeds weer stotend op het derde oog.

kijk! -rare bekken trekkend- mijn huid beweegt! Wanneer ik lach staat daarbuiten mij aan. Als ik triest ben, schrik dan niet. Ik, zover zient vanwaar licht mij kan bereiken.  Keuze reikt zover de huid strekken kan. Loop je even mee?

http://www.youtube.com/watch?v=yAW0OwTkmDg