chapter one - the mire

het leek hem interessant om het bewustzijn te benaderen als een spiegel.
eigenlijk als honderden, misschien zelfs duizenden spiegels! spiegels
in alle maten en gewichten. fancy design spiegels, oude assepoester-spiegels.
zelfs een caleidoscoop waardoor je jezelf denkt te zien, door de ogen van
duizenden anderen. met elk van hen deelde je een -klein- stukje levensdraad.

één spiegel in de hoek trekt de aandacht. ze werd verwerkt in een grote
massieve kastdeur die door een oud, afgeleefd geraamte bijeengehouden wordt.
hoe dichter je komt, hoe meer het erop lijkt dat je door de wereld van deze
opmerkelijke spiegel opgeslorpt wordt. eerst schoorvoetend, daarna eerder
gestaag, bijna resoluut... je vingers krampen zich rond een denkbeeldig touw
die vastgelegd werd aan een meerpaal op een al even denkbeeldige kade.
"niet inademen", ruist het in je hoofd.
een flits, opluchting. plots is alles weer droog en sta je naast een doodgewone
spiegel, verwerkt in een massieve deur samengehouden door pover timmerwerk...

misschien liet hij ze beter daar, in de hoek...